Wijn foto’s

Prachtige klassiek gemaakte Meursault, mineraliteit en zachte fruittonen, beetje citrus. Hoewel 2009 nog betrekkelijk jong is, was decanteren toch niet noodzakelijk, de wijn ontwikkelde zich snel in het glas, eerst nog een tikje gesloten, maar al snel gul en een lange afdronk. Prachtige begeleider van Oosterscheldekreeft.

Misschien wel de mooiste nieuwe wereld Shiraz, wat een ongelofelijke blockbuster is dit. Ik vind hem nog het meest lijken op een top Amarone, dat overrijpe rode fruit, super geconcentreerd. Een intense neus met geconfijt rood fruit. En dan die ellenlange smaak, blijft maar doordenderen, ingedroogde kersen, vol rood fruit, enorme diepgang en complexiteit. Fantastisch bij stevige kaas.

Een non plus ultra wijn, wat een machtige wijn, wat een vulling, wat een rijkdom. Dieprood, enorme neus met veel rood fruit en enige aardse tonen. Een enorm lange afdronk met rood fruit en een enorme kracht, echter zonder een new world blockbuster te worden. Het blijft vol en elegant. De 1999 is nu mooi op dronk, maar nog zo krachtig dat er nog vele jaren van genoten kan worden.

Zeer fraaie rode Oostenrijkse wijn, elegant en zeer herkenbaar pinot noir, zit een beetje in tussen een fraaie Bourgogne en een nieuwe wereld Pinot Noir, veel vulling met rood fruit, leer en paddenstoelen, en de kenmerkende beetje rokerige neus.

Al jarenlang vind ik Elzas eigenlijk niet meer zo interessant, tamelijk inspiratieloze wijnen, een enkele Gewürztraminer daargelaten. Toen De Geus mij meldde enkele bijzondere Elzassers te hebben, was ik dan ook enigszins sceptisch, ten onrechte bleek. Wat een prachtige wijnen maakt deze meneer Simonis. De Riesling is een Grand Cru, is mooi fris, maar toch heel veel vulling. De Pinot Gris wint het wat mij betreft van de Riesling, geen Grand Cru, maar wat een bek vol wijn, schitterend. Ik drink nu dus weer Elzassers, dit gaat flink over Zind-Humbregt en Rolly Gassmann heen.

Proeverij met de wijnclub Bordeaux tegen Toscane en Italië wint. De Villa Antinori 2001 was helaas al even geleden overleden, muf en zuur, maar de overige wijnen waren erg mooi. Hoogtepunt waren de Monteverro's, de nieuwe Super Tuscan die door een rijke Italiaanse familie in korte tijd uit de grond wordt gestampt. Wat een prachtige wijnen, vol en fruitig, klasse! Zowel de tweede wijn, de Terra de Monteverro, als de eerste wijn, kunnen de concurrentie met de Grand Cru's uit Bordeaux absoluut aan. Dat plaatst deze wijnen op hetzelfde niveau als Ornellaia en Sassicaia, een grote prestatie.

Een kleine proeverij met enkele rode Bordeaux tegen Italiaanse wijnen die van dezelfde druiven zijn gemaakt, met een knipoog naar de Super Tuscans. Tot mijn verbazing heeft Bordeaux dit keer niet gewonnen. De Tulipe van Ilja Gort mag dan zijn top cuvée zijn, drinkbaar is het niet, de tweede wijnen van Leoville-Barton en l'Evangile waren mooi, Gloria viel een beetje tegen met wat bittertjes, waarschijnlijk een wat mindere fles, Chasse-Spleen was goed, maar Moulis kan mij nu eenmaal niet zo bekoren.

And now for something completely different! Een witte Bourgogne die niet van Chardonnay is gemaakt, maar van Pinot Blanc, echt een zeldzame rariteit en eg lekker. Fraaie frisse en volle neus met fraaie fruittonen, volle smaak die mooi fris blijft en toch vol is, ging ook uitstekend samen met wat hardere kazen. Complimenten voor de sommelier van Parkheuvel, echt een hoogwaardige trouvaille.

Nog enigszins aan de jonge kant, maar nu al een prachtige Riesling, de kenmerkende Rieslinggeur en -smaak, fraaie zuurtjes en mineraliteit.

Italiaanse Top Chardonnay. De rode wijnen van Monteverro kunnen zich inmiddels meten met de bekendere Super-Tuscans, de witte is ook erg fraai, voller dan de meeste Bourgognes, maar zonder die overvloed aan hout en vanille die de nieuwe wereld chardonnays vaak kenmerken, prachtige elegantie, vol van smaak en toch subtiel.